به گزارش
چهاربهاران، حضرت خدیجة الکبری از زنان اشراف مکة المکرمة بود. بسیاری از بزرگان مکه خواهان ازدواج با وی بودند. امّا او گویا گم شده ای بس عزیز و عظیم داشت و در پی یافتن آن بود و به هر یک از این بزرگان که برای خودش کسی بود، جواب رد می داد. اگر یکی جواب رد می شنید دیگری که در صف بود و خود را از فرد قبلی لایق تر می دانست و حس می کرد که پیروز میدان خواهدشد، قدم به جلو بر می داشت. امّا او نیز به سرنوشت گذشتگان مبتلا می شد و با نا امیدی و یأس بر می گشت.
گویا او نوری را دیده و در پی یافتن آن بود تا آن را به دست آورد. از اجداد خویش شنیده بود که آنان شاهد نوری بودند که از پدر به فرزند می رسید و در وجود عبدالمطلب دیده شده که پس از تولد عبدالله این نور نیز به وی منتقل شده است.
وقتی که آمنه از ایشان حامله شد و عبدالله هم از دنیا رفت، این نور در وجود آمنه پدید آمد.
زمانی که طفل یتیم عبدالله به دنیا آمد، جهان به خود لرزید و اتفاقاتی بس عظیم و عجیب در سراسر گیتی رخ داد. گویا مولودی بس عظیم به دنیا آمده است که انقلابی بزرگ به وجود خواهد آورد.او مولودی بود که تمام کائنات از جن و بشر، از ملائک و شجر، از کوه و حجر همه و همه از هزاران سال قبل در انتظار وی بودند. پس چون بزاد، این نور از آمنه رخت بست و به آن طفل منتقل شد.چنان نوری بود که تمام کائنات از وجودش درخشید.
این همان نور پر عظمتی بود که که چشمان خدیجه را گرفته و غیر از آن به کس دیگر ی نمی اندیشید. چرا که او سرور و سالار انبیاء، سر سلسله اتقیاء فخر آسمان و زمین،نور مجسّم محمد امین صلی الله علیه و آله و اهل بیته و اصحابه اجمعین بود.پس در حالی که دوبرابر این شخصیت بی نظیر تاریخ بشریت سن داشت،امّا به خاطر این که این نور را از دست ندهد،رسم دوران را در هم شکست و غرور خویش را زیر پا نهاد و شخصاً خواستار ایشان شد.[ رسول خدا(ص) ۲۳ سال سن داشت و خدیجه(رض) ۴۰ ساله بود].
زمانی که رسول الله (ص) مبعوث شد، اولین کسی که ایمان آورد و هیچ شکّ و شبهه و تأخیری به دل راه نداد، خدیجةالکبری (رض) بود.گویا او سالها قبل زمانی که این نور پدبد آمد و در این دنیا متولد شده بود، به وی ایمان آورده بود و فقط در انتظار این جرقه بود.
و چه افتخاری بالاتر و ارزشمند تر از این که نخستین بانوی مسلمان عالم باشی و در قلب بزرگ مردی جای بگیری که مملو از کلام الهی است. آری خدیجه کبری(س) همان بانویی است که گرچه به حساب ما زمینی‌ها، تفاوت‌هایی با پیامبرعظیم الشأن اسلام داشت اما با ورود به دنیای پرنور محمد(ص) عالم را دگرگون کرد.
این شیرزن تاریخ، تمام هستی خود را به پای رسول الله (ص) ریخت و در راه این مأموریت الهی، معاونت رسول الله(ص) را برعهده گرفت. این زن که همیشه در رفاه و آسایش بود و صدها نوکر و چاکر در خدمت او حاضر بودند و دست به تر و خشک نمی زد، در راه انجام این مأموریت بزرگ الهی سخت ترین شرایط را پذیرا شد و هرگز خم به ابرو نیاورد.چرا می دانست که هدفی بس بزرگ دارد و برای رسیدن به آسایش و آرامش ابدی تمام این سختی و مشکلات را باید به جان بخرد.
یکی از زیباترین و با ارزش ترین درس هایی که در زندگی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با پیامبر گرامی(صل الله علیه و آله) چشم نوازی می کند، عشق و محبت سرشاری است که در زندگی ایشان با پیامبر وجود داشت؛ عشق و علاقه متقابلی که در زندگی پیامبر اکرم(صل الله علیه و آله) و حضرت خدیجه(سلام الله علیها) وجود داشت، هر انسانی را به تحسین و تمجید ترغیب می کند.
ایشان با دختر شیرخواره اش که سیدةالنساء العالمین فاطمةالزهراء رضی الله عنها بود، در طول سه سال در شعب ابی طالب سخت ترین لحظات زندگی را گذراند. امّا هرگز لب به شکایت نگشود. تا این که بر اثر این تألمات سختی ها در دهم رمضان سال سوم قبل از هجرت از این دنیای فانی رخت بر بست و به رفاه وآسایش ابدی که آرزویش را داشت، رسید.
در بیان فضیلت و عظمت این زن قهرمان زبان ها قاصر و قلم ها ناقص است. فضائل بی بی خدیجه رضی الله عنها در هیچ بیانی نمی گنجد. حضرت خدیجه رضی الله عنها را این بس که او همسر سرور انبیاء والمرسلین محمد امین(ص)،مادر فاطمةالزهرا (رض) و مادر بزرگ سید جوانان اهل بهشت، حضرات حسنین رضی الله عنهما و علیهما السلام است.
ام المومنین خدیجه کبری نمونه یک زن کامل و شایسته بود او در سخت ترین شرایط زندگی با مهر و محبت کنار همسر خود زندگی می کرد، و با صبر و بصیرت بر مشکلات زندگی فائق می آمد او در زندگی خود راهی را برگزید که او را در زمره ی برترین زنان عالم قرار داد.
سیدمحمد درتکیده - محقق و نویسنده و مدیر انجمن اهل قلم بلوچ چابهار
