به گزارش
چهاربهاران، یک نهنگ گوژپشت عظیم‌الجثه در ساحل به گل نشسته و تلف شده بود. نهنگ‌ها به‌طور غریزی زمانی که چرخ روزگار به کام‌شان نمی‌چرخد، تن به ساحل می‌زنند و تماشای صحنه رها شدن این جانور آبزی گوژپشت، تراژدی خودکشی نهنگ را در ذهن بومیان منطقه قوت بخشید. اما مسئولان محیط‌زیست استان سیستان و بلوچستان معتقدند این اتفاق که برای نخستین بار در ساحل چابهار رخ داده، به دلیل خطای انسانی بوده است. اگرچه به گل نشستن نهنگ و دلفین در سواحل جنوبی کشور به‌ویژه ساحل خلیج فارس به دلایل مختلف پیش از این هم سابقه داشته است، مدیرکل محیط‌زیست استان سیستان و بلوچستان معتقد است مشاهده صحنه به گل نشستن نهنگ گوژپشت در ساحل دریای عمان و به‌طور خاص شهرستان چابهار، برای نخستین بار است که رخ داده و پیش از این سابقه نداشته است.
نیره پورملایی درباره جزئیات تلف شدن این جانور گفت: «لاشه این نهنگ به وسیله صیادان و مردم محلی مشاهده شد و پس از آن نیروهای یگان حفاظت محیط‌زیست در جریان وقوع اتفاق قرار گرفته و برای بررسی وارد عمل شدند. پیش از بروز چنین اتفاقاتی در سواحل دریای عمان سابقه نداشت و می‌توان گفت سواحل دریای عمان از نظر محیط‌زیستی و آلودگی‌های نفتی و حتی تلفات آبزیان بر اثر زباله‌ها مخصوصا زباله‌های پلاستیکی، نسبت به سواحل خلیج فارس شرایط مساعدتر و آرام‌تری دارد.»
تحقیقات ادامه دارد/ فعالیت‌های صیادی عامل اصلی مرگ
پورملایی درباره علت اصلی به گل نشستن این جانور، افزود: «بررسی‌های دقیق‌تر کارشناسان محیط‌زیست روی این لاشه این نهنگ که همچنان در ساحل دریای عمان نگهداری می‌شود، ادامه دارد اما تا این لحظه علت اصلی مرگ فعالیت‌های صیادی اعلام شده است. از مرگ جانور یک ماه می‌گذرد و آن‌طور که کارشناسان می‌گویند بر اثر صید اشتباه این نهنگ و چند قطعه لاک‌پشت در تور صیادان گرفتار شده و پس از آن صیادان جانور را در دریا رها کرده‌اند. اما پیش از رها شدن، نهنگ تلف شده بود و حال با گذشت یک ماه از این اتفاق لاشه حیوان به ساحل رسیده است.»مدیرکل محیط‌زیست استان سیستان و بلوچستان، با بیان اینکه این نهنگ از گونه‌های خاص در معرض انقراض نبوده است، بیان کرد: «نهنگ گوژپشت از نوع نهنگ‌های بومی دریای عمان نیست بلکه از گونه‌های مهاجر است. به همین دلیل نگرانی از بابت تلف شدن گونه خاص نهنگ بومی دریای عمان وجود ندارد. با این حال در سواحل این دریا آنچه عامل اصلی از بین رفتن آبزیان به شمار می‌رود، فعالیت‌های صید و صیادی‌های غیرمجاز یا غیراستاندارد است که سالانه آسیب‌های فراوانی را به جمعیت جانوری دریایی به‌خصوص لاک‌پشت‌ها وارد می‌کند.»
سابقه تلف شدن عظیم‌الجثه‌ها در سواحل ایران
فعالیت‌های صیادی یکی از عوامل رایج در تلف شدن آبزیانی نظیر نهنگ و دلفین در سواحل جنوب ایران است، به‌طوری که در سال ۱۳۸۴ تعداد ۶۴ دلفین به دست صیادان در ساحل خلیج فارس رها شد و سه سال بعد از آن در سال 1387گزارشی مبنی‌بر تلف شدن ۷۹ دلفین در آب‌های خلیج فارس در شهرستان جاسک منتشر شد، اما هنوز یک ماه از این اتفاق نگذشته بود که 72 دلفین دیگر هم در روستای چاه مبارک از بین رفتند. علاوه‌بر فعالیت‌های صیادی که سالانه جان تعداد فراوانی از آبزیان عظیم‌الجثه را در آب‌های جنوبی کشور می‌گیرند، تردد شناورها و برخوردشان با این جانوران هم در رده دوم متهمان مرگ نهنگ‌ها و دلفین‌ها قرار دارند. بررسی اخبار منتشر شده از مرگ آبزیان درشت اندام حکایت از آن دارد که در 15 دی 1392 در پی پایش آب‌های ساحلی پیرامون جزیره قشم یک قطعه دلفین گوژپشت اقیانوسی در محل پارکینگ شناورهای پایگاه دریابانی کشف و پس از آن اردیبهشت 1393 یک نهنگ در سواحل روستای لیلتین شهرستان دیلم دیده شد که در اثر برخورد با یک شناور جان خود را از دست داده بود.
انتهای پیام/
