به گزارش
چهاربهاران، با احتساب تعداد روزهای سال و تفریق آن از روزهای سال‌تحصیلی، دانش‌آموزان حدود نیمی از سال را در مدارس می‌گذرانند، بنابراین احساس امنیت و آرامش آنها در مدارس و تامین تمام امکانات آموزشی موردنیاز مهم است.
امکاناتی مانند تخته و نیمکت، وسایل گرمایشی و سرمایشی باید در مدارس وجود داشته باشند تا دانش‌آموزان به‌سادگی و در امنیت از آنها استفاده کرده و از دوران تحصیل خود نهایت لذت را ببرند.
هنوز در مناطق مختلف کشور مدارس کپری موجود است و با همان تعداد اندک دانش‌آموزانی که هنوز از چرخه تحصیل خارج نشده‌اند و با همه فقر و محرومیت و دشواری‌هایشان تحصیل می‌کنند، مدارسی که نه امنیت، نه بنایی مستحکم، نه فضایی سالم و شاد برای انگیزه ادامه تحصیل و نه وضعیت بهداشتی مناسب برای حضور دانش‌آموزان دارند.
سال هاست که موضوع مدارس کپری و مدارس بدون تجهیزات و با امکانات فرسوده در مناطق روستایی و عشایر به عنوان یک معضل در کشور مطرح است و دانش آموزانی در کشور در مناطق محروم کشور در مدارسی درس می خوانند که نه دیوار دارد و نه سقف و نه حتی نیمکتی که بر روی آن بنشینند.
بخش دشتیاری با مرکزیت نگور در فاصله ٦٠ کیلومتری مرکز شهرستان چابهار در جنوب سیستان و بلوچستان قرار دارد که بزرگترین بخش ایران از لحاظ مساحت محسوب می شود.
روستای پت در دهستان باهوکلات و از توابع بخش دشتیاری دانش‌آموزان در سخت‌ترین شرایط به تحصیل مشغولند، این دانش آموزان در نقطه‌ای از همین سرزمین زندگی می‌کنند اما محرومیت‌ها در جنوب استان سیستان و بلوچستان، مدارس را نیز بی‌نصیب نگذاشته است که به دلیل نبود فضای کافی دانش آموزان مجبور هستند کلاسها را در کپر برگزار کنند.
دهیار روستای پت در گفت و گو با خبرنگار
چهاربهاران، با اشاره به فضای آموزشی نامناسب در روستاهای بخش دشتیاری گفت: بچه‌های این منطقه نیز همانند سایر دانش آموزان روستاهای اطراف در کلاس های نامناسب به کسب علم و دانش می پردازند و کلاس در کپر برگزار می شود.
عبدالغفور بلوچ افزود: امکانات آموزشی ما یک تخته سیاه و چند نیمکت است و دیگر هیچ گونه امکانات آموزشی نداریم؛ آب سالم آشامیدنی وجود ندارند و سرویس بهداشتی نداریم و در صورت نیاز بچه‌ها باید به خانه‌شان رفته و برگردند.
به گفته دهیار روستا؛ اینجا زمستان‌ها سرد و تابستان‌ها همراه با گرمای بالای 40 درجه زیر کپر درس می خوانند.
وی ادامه داد: با توجه به رشد افزایش جمعیت دانش‌آموزان تعداد فضاهای‌آموزشی در این مناطق ناکافی است و دانش آموزان بدون هیچ گونه امکانات اولیه به تحصیل مشغول هستند.
دانش‌آموزان روستاهای بخش دشتیاری چابهار در استان سیستان و بلوچستان از نعمت داشتن مدرسه‌ای که بتواند آنها را در برابر گرما و سرما محافظت کند محرومند و دانش‌آموزان در گرمای طاقت‌فرسای تابستان و سرما در زمستان در کپری که از هر طرف آن باد سرد می‌وزد در حال درس خواندن هستند. این روستا همچنین از نعمت آب آشامیدنی سالم محروم است.
