به گزارش
چهاربهاران، قبرستانی خاموش و مرموز در جنوب شرقی ترین نقطه ایران، استان سیستان و بلوچستان، شهر چابهار، روستای تیس. روستایی باستانی با قدمتی حداقل ۲۳۰۰ ساله كه در آن اعتقادات و باورهای مردم بلوچ با راز آمیزی و سكوت ژرفناك طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن كه بلوچ ها به آن «جن سنط» می‌گویند یكی از این رازهاست.
این گورها در بخش مرکزی چابهار، در دامنه کوه پیل بند و در جنوب دره تیس قرار دارد. در باور مردم محلی «جنانی کچ» محل سکونت جن ها بوده است و بر این اساس این مکان را محلی اسرارآمیز تلقی می کنند. گورهای جنانی کچ در یک سرازیری ملایم قرار دارد و شبیه گورهای سیراف بوشهر است.
به طور کلی حدود ۲۰۰ قبر کهن در محوطه این گورستان تاریخی دیده می شود. در میان این گور که به نظر می رسد از دوران اولیه اسلامی و حتی پیش از آن هستند، چند قبر ایستاده نیز دیده می شود. ضمن این که یک مقبره پلکانی با سرپوش صندوقچه ای نیز در میان این قبرها وجود دارد.
گورستان جن در روستای تیس نزدیک شهر چابهار همون جایی که سنگ قبرهای بزرگ و عجیبی داره و محلی ها رو به این باور رسونده که این گورها محل دفن آدمیزاد نیست.
در این گورستان قبرها کنار هم روی سطحی صخره ای حفر شده اند که این شیوه ی حفاری پرسش های زیادی رو بوجود آورده و در نهایت پاسخ رو به دنیای از ما بهتران کشیده. بومی ها معتقدند با تاریک شدن هوا جن ها بر سر مردگان خود مویه می کنند و هر کس شبانه گذرش به این گورستان افتاد، مورد نفرین اون ها قرار می گیره و بعد از چند روز با عذابی سخت می میرد.
.
.
.
انتهای پیام/
