چابهار سرزمین موج، ساحل و کوه های رویایی مینیاتوری است

به گزارش چهاربهاران، چابهار، تنها بندر اقیانوسی ایران است که در کرانه دریای مکران و اقیانوس هند واقع شده و لنگر گاه آن، قابلیت پهلوگیری کشتی های اقیانوس پیمای غول پیکر را دارد. به همین خاطر، چابهار از مناطق آزاد بازرگانی کشور به شمار می رود.
چابهار؛ جایی که گرم ترین نقطه ایران در زمستان و خنک ترین بندر جنوبی کشور در فصل تابستان بوده و یکی از مقصدهای رویایی گردشگری طبیعی محسوب می شود.

چابهار کجاست؟
چابهار، یکی از شهرهای کمتر شناخته شده ایران است و حتی کسانی که تجربه سفر به کیش و بازی با دلفین های قشم را در کارنامه خود دارند، معمولا اطلاعاتی درباره نگین سیستان و بلوچستان ندارند.


چابهار همچون تنگه هرمز، یکی از استراتژیک ترین نقاط ایران به شمار می رود و به دلیل موقعیت راهبردی که نزدیک ترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه به آب های آزاد محسوب می شود، از اهمیت بسیار برخوردار است. چابهار پایتخت ارتباطی افغانستان، ایران، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان به شمار می رود.

چابهار را یکی از مهم ترین چهار راه های کریدور شمال به جنوب بازرگانی نیز قلمداد کرده اند. این فقط ظرفیت های اقتصادی و تجاری بند چابهار نیست که آوازه آن را شهره خاص و عام کرده؛ آب و هوای این شهر همیشه بهاری نیز یکی از مطبوع ترین شرایط را در فصول مختلف سال برای گردشگران به ارمغان می آورد.
هوای معتدل همیشه بهاری چابهار، گر چه زیبایی های سوباتان، بهشت اردیبهشت ایران در گیلان یا مناظر سحر انگیز اسالم به خلخال و نور به چمستان را ندارد، اما برای کسانی که از سرمای شدید یا گرمای خسته کننده بیزار هستند، انتخاب فوق العاده ای خواهد بود. فرهنگ و سنت مردمان چابهار نیز در نوع خود جالب است.

چابهار همیشه بهار ایران، بیش از 171 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد و در منتهی الیه جنوب شرقی کشور قرار گرفته است؛ جایی که دریای عمان و اقیانوس هند را می توان مشاهده کرد و به ایرانشهر و نیک شهر و استان های کرمان و هرمزگان نیز سفر کرد.
موقعیت جغرافیایی بند چابهار سبب می شود که شما بتوانید از فرصت های گردشگری، تفریحی، تجاری و تاریخی در استان های مختلف هم مرز با سیستان و بلوچستان نیز استفاده کنید. در واقع سفر به این بندر، یک تیر و چند نشان است که در نوروز و به طور کلی در بهار، یک انتخاب ارزشمند خواهد بود.

داستان نام چابهار
اسم هر دیار و کوی و برزنی در ایران، همچون برخی از شهرهای جهان وجه تسمیه ای دارد. گمان بر این است که چابهار، تغییر یافته چهار بهار است. گمان دیگر نیز بر این عقیده استوار است که در قدیم مردم چابهار به شهر خود چه بار می گفتند و بعدها اسم مذکور به چابهار تغییر یافته است.

چون چابهار بندر بود و همواره مسافران و تاجران با بار و توشه به این دیار سفر می کردند، بومیانی که به استقبال آن ها می رفتند از مردم می پرسیدند چه باری دارید. برای همین، چابهار را تغییر یافته چه بار می دانند.
جالب است بدانید که در گویش محلی چابهاری های خونگرم و مهمان نواز ایران، کسانی هستند که در اطراف چاه سکونت داشته و جهت تامین آب، چاه حفر می کردند. واژه چه، به معنای چاه آب بوده است.

آب و هوای چابهار همانطور که گفتیم، معمولا بهاری است و هوای مطبوعی برای سفر در همه ایام سال دارد. متوسط دما در طول سال، به ندرت بالاتر از 25 درجه سانتیگراد می رود و این مسئله شرایطی فوق العاده را برای گردشگری فراهم می سازد.

چابهار و کوه های مینیاتوری؛ بهشتی در بهار

کوه های مینیاتوری چابهار، عاشقان طبیعت گردی به خصوص عکاسان را شیفته خود کرده است. اگر از چابهار به سمت شرق این منطقه حرکت کنید، منظره ای متفاوت و شگفت انگیز در برابر دیدگان شما قرار می گیرد که همچون تابلوهای نقاشی، بخشی از شکوه نقاش طبیعت را بر روی بوم ایران زمین، به غمزه ای نقش بسته است.
کوه هایی سر به فلک کشیده، با برش ها و فرم های متفاوت و متنوع که شکوه اکسپرسیونیسم و رئالیسم را در جشنواره ای از زیبایی و جذابیت، در معرض دیدگان عاشقان ایران قرار می دهند. گویی وارد سیاره دیگری شده اید و تابش نور خورشید، کوه های رنگارنگ آن را جلا می دهد. اما خاک بندر چابهار، بر خلاف خاک جزیره رنگارنگ و مرموز هرمز، قابل خوردن نیست.

کوه های مینیاتوری یا مریخی چابهار، شهره جهانی دارند. در جاده چابهار به بندر گواتر، مناظری می توان دید که منحصر به فرد است و نمونه اش را در هیچ جای سرزمین پر افتخار ایران مشاهده نمی کنیم. اگر اسالم به خلخال و نور به چمستان و جاده حیران و هراز و دو هزار، در بهار و فصل خزان، دیدگان را مست غمزه طبیعت می کند، جاده چابهار به گواتر را نیز باید در فهرست شگفت انگیز ترین جاده های ایران جای داد.

جنس رسوبی کوه ها و هم چنین فرسایش خاص آن ها سبب شده که شیارها و تراش های زیبایی بر روی کوه ها نقش بندد و تابلویی جذاب را در برابر رهگذران و ایرانگردان قرار دهد. اگر به تصاویری که از کره ماه گرفته شده نگاه کنید، خلل و فرج و نقش هایی قابل مشاهده است که می توان آن ها را با مناظر کوه های چابهار مقایسه کرد.
تداعی مناظری از کوه های کره ماه، ظاهر چاک چاک و همچنین شکل های نامانوس و عدم پوشش گیاهی در کوه های چابهار، شکوه کوبیسم گونه نقاش طبیعت را در جشنواره ای از زیبایی و حیرت، در برابر دیدگان ما قرار می دهد.

قدمت کوه های چابهار به بیش از پنج میلیون سال پیش باز می گردد. این منطقه را باید همچون جنگل ابر سمنانی ها، یکی از قدیمی ترین نقاط کشور از نظر دوران زمین شناسی دانست. آسمان چابهار نیز همچون خاکش ارزش فراوانی دارد.
یکی از بهترین نقاط کشور برای رصد صور فلکی، آسمان چابهار است. به همین خاطر، چابهار را مقصد نجوم گردی کشور نیز می دانند. انجمن های نجوم آماتوری، معمولا از این اقلیم برای فعالیت های رصد استفاده می کنند.
اگر بخواهیم درباره کلیات نحوه شکل گیری کوه های مریخی در چابهار مطلبی بگوییم، باید عنوان کنیم که فرآیندهای تکتونیکی به جهت فرو رانش پوسته عمان به زیر مکران و فرسایش آبی و بادی، از جمله مهم ترین دلایل شکل گیری این کوه های شگفت انگیز به شمار می روند.

کوه های چابهار را یکی از پدیده های جذاب و شگفت انگیز علم زمین شناسی می دانند که بر اثر فرسایش سریع توسط باد و باران به این شکل در آمده است.
کوه های مینیاتوری چابهار، در واقع امتداد رشته کوه های زاگرس هستند و تا پاکستان پیش می روند. این ارتفاعات از ماسه و خاک رس تشکیل شده اند. رسوبات بقایای جانداران دریایی مانند انواع صدف ها، خرچنگ ها، گونه های مختلف ماهی و دیگر سخت پوستانی که پس از مرگ در دریا، اجسادشان به صورت رسوبات آهکی رسوب کرده، در کاوش ها دیده شده است.

این کوه ها از سی کیلومتری شرق چابهار آغاز و تا ده ها کیلومتر به سمت شرق ادامه پیدا می کنند. با کمتر از نیم ساعت رانندگی از مرکز چابهار به سمت بندر گواتر، می توان ناظر بر شکوه طبیعت در جنوب کشور بود.
گشتی در صورتی ترین تالاب ایران
تنها کوه های مینیاتوری چابهار نیستند که این بندر را به شهرت رسانده اند. تالاب لیپار که صورتی ترین تالاب کشور به شمار می رود، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر قرار گرفته و در ساحل دریای عمان واقع شده است.

تالاب، در واقع در تنگه و دره صخره ای مشرف به کوه قرار دارد و در آن آب دریای عمان ساکن شده و منطقه ای مناسب برای زیست گیاهان و جانواران بومی را پدید آورده است.
اگر پانزده کیلومتر به شرق چابهار سفر کنید، در نزدیکی روستایی به نام رمین، یکی از زیباترین مناظر تالابی کشور را شاهد خواهید بود.
روییدن گونه های مختلفی از گزنه همراه با بلوط، صحنه های فوق العاده ای را خلق کرده که در کمتر جایی در ایران می توان چنین شکوهی را به نظاره نشست. پرندگان شکاری و غیر شکاری مانند عقاب، تیهو، حواصیل، فلامینگو و کشیم، از جمله جذابیت های تالاب هستند.

در این منطقه می توان شاهد رویش پنبه های وحشی هم بود که مردم منطقه از آن برای تشک دوزی استفاده می کنند.
تالاب صورتی لیپار که با جذر و مد قرمز همراه شده، منظره ای دیدنی را در سواحل جنوبی استان پدید آورده است.

اقامت در چابهار
اقامت در چاربهار، فرصت های مختلفی را در اختیار گردشگران قرار می دهد. فرصت های اقامتی در چابهار بر خلاف کیش که جشنواره ای از هتل های لوکس و فوق مدرن خاورمیانه را ارائه می کند، با محدودیت های زیادی مواجه است.
برخی از هتل های چابهار از جمله هتل لیپار و هتل بین المللی لاله، از جمله مراکز اقامتی لوکس بندر همیشه بهاری ایران هستند. هتل سپیده و مهمانسرای کشتیرانی، از جمله دیگر مکان های اقامتی مقرون به صرفه این شهر به شمار می روند. البته همانند مناطق شمالی کشور، بومیان، بخشی از فضای خانه خود را به صورت موقتی یا دربستی اجاره می دهند که می توان از طریق موسسات گردشگری در شهر خود یا آژانس ها توریستی چابهار، اطلاعات لازم را دریافت کرد.

غذاهای چابهار: از “کنک” تا “ماشنیگ”
مردم خونگرم چابهار همچون اهالی خطه جنوب کشور، عاشق خرما هستند. ماهی و خرما، قوت اصلی مردم جنوب است به شمار می رود. خرما یکی از راهبردی ترین کالاهای کشاورزی با ارزش غذایی فوق العاده بالا بوده و برای وارد شدن آن به سبد غذایی خانواده های ایرانی، باید تلاش های بیشتری صورت گیرد.
با خرما و ماهی می توان غذاهای رنگارنگ بسیار و مقوی را طبخ کرد که البته چابهاری ها در این زمینه مهارت زیادی دارند. خوراک خرما از مهم ترین خوردنی های چابهار محسوب می شود. البته، کنک که نوعی حلوا است، به عنوان میان وعده در بین اهالی منطقه معروف شهرت دارد.
بتو ماش، شودوده، بتوهواری، ماشینگ، پاکگین ماهیک، کورک، گلوهک، ناروش، کیش و دلگ، از جمله غذاهای معروف محلی چابهاری ها هستند که در رستوران های شهر می توان ردی از آن ها پیدا کرد و مزه نمود. رستوران بلوچ، یکی از مقصدهای غذای محلی چابهار است که به شما توصیه می کنیم.
از دیگر رستوران های معروف شهر می توان به رستوران تهرانی ها، رستوران بام چابهار، رستوران بام صدف و رستوران هتل لیپار اشاره کرد. البته بستنی فروشی نعمت هم مدتی است که آوازه ای برای خود در شهر فراهم کرده.
خرید در چابهار: از “ادویه مهاراجه” تا “بستنی نعمت”
در سفر به بندر اقتصادی و گردشگری چابهار، خرید بخش لاینفکی خواهد بود. با این حال توصیه می کنیم بیشتر وقت خود را به دیدن از جاذبه های طبیعی شهر اختصاص دهید.
بازارها و مراکز تجاری منطقه آزاد چابهار، یکی از جذابیت های ویژه آن هستند. بازارهای پنجگانه صدف، تیس، پردیس و صالحیار، از پر مخاطب ترین بازارهای این منطقه تجاری جنوب شرق کشور محسوب می شوند.

ادویه ها مخاطبان بسیاری در چابهار دارند. این شهر نزدیک پاکستان است و کشور یاد شده هم در تجارت ادویه فعالیت زیادی دارد. ادویه های هندی معروف چابهاری را می توان در بسیاری از فروشگاه ها از جمله ادویه مهاراجه پیدا کرد. خرید میوه های گرمسیری و زیتون محلی، از دیگر ارمغان های خوشمزه سفر به چابهار به شمار می روند.

گورستان های تاریخی منطقه
یکی از مناطق دیدنی چابهار که در روستای تیس واقع شده، گورستانی با سنگ قبرهای عظیم الجثه اسن که داستان های جذابی را روایت می کند. عجیب بودن منطقه سبب شده تا همچون کویر جن سمنانی ها، این منطقه نیز نام جن به خود بگیرد. در بندر چابهار رمز و رازهای زیادی نهفته است.
در این گورستان ها، قبرها کنار هم روی سطحی صخره ای حفر شده اند که این شیوه حفاری، پرسش های بسیاری را به وجود آورده است.
قبور جنانی گچ در روستای تیس در دامنه کوه پیل بند در جنوب دره تیس واقع شده اند. جنانی کچ محلی است که بنا بر باور مردم جن‌ ها در آن سکونت داشته اند. قبرهای جنانی کچ در یک سرازیری ملایم قرار دارند و شبیه به آرامگاه سیراف بوشهر به نظر می رسند؛ با این تفاوت که تعداد قبرها کمتر و جهت آن‌ ها تقریبا شمالی جنوبی یا شمال شرقی جنوب غربی است.

در میان قبرها چند قبر ایستاده به چشم می‌خورد و یک مقبره پلکانی با سرپوش صندوقچه‌ای از سنگ و گچ به صورت نیمه سالم بدون لوحه و تزئینات خارجی وجود دارد که به نظر می‌رسد از دوران اسلامی یا جدید باشد. تقریباً حدود 200 قبر کهن درمحوطه قدیمی آن وجود دارد.


گورستان تپه نهادی در پنج کیلومتری چابهار روستای تیس در دامنه کوه فیل بند و در جنوب تیس در یک زمین با شیب ملایم قرار دارد. تعداد این قبرها زیاد نیست ولی سه مقبره در کنار هم قرار دارند که دو قبر بزرگ در دو طرف و یک قبر کوچک در میان آنها واقع شده‌ است.

غارهای بان مسیتی در پنج کیلومتری شمال غربی روستای تیس در دامنه کوه شهبازبند قرار گرفته اند. یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند. مردم محل مجموعه این غارها را به نام بان مسیتی می‌ شناسند.

قلعه گردی در چابهار

علاوه بر گورستان گردی و کوهنوردی در چابهار، یکی دیگر از جذابیت های تاریخی این منطقه، قلعه های تاریخی آن است که دیدنی های بسیار دارد. معروف ترین قلعه، قلعه تیس است که به قلعه پرتغالی ها شهرت یافته.
اگر به 5 کیلومتری شمال غربی چابهار بروید، می توانید این قلعه را مشاهده کنید. این مکان یکی از آثار ثبت شده ملی کشور نیز به شمار می رود. علاوه بر آن، قلعه پیروز گت در بخش مرکزی پنج کیلومتری شمال غربی چابهار در روستای تیس قرار گرفته. این اثر از دوره اشکانیان و ساسانیان باقی مانده است.
این قلعه بر فراز تپه‌ ای در وسط دره تیس واقع شده است. ارتفاع تپه از ارتفاع دو رشته کوه اطراف تپه بیشتر نیست. قلعه بلوچ گت در بخش مرکزی پنج کیلومتری شمال غربی روستای تیس قرار دارد. این قلعه بر بالای کوهی مرتفع واقع شده و آثار دیوار قلعه و یک برج دیدبانی از آن بر جای مانده‌ است. بقایای دو مقبره هرمی شکل برجسته که با سنگ و ساروج بنا گردیده‌ و از نوع مقابر اسلامی هستند نیز به چشم می خورد.





انتهای پیام/