به گزارش
چهاربهاران، اوایلش به نظر پیچیده می آید، درس ها و راهروهای پر پیچ و خم و ساختمان های مختلف هر دانشکده. انتخاب واحد و دردسرهایش، تمرین های کلاسی تحویلی که اغلب اوقات از روی جزوه دانشجوی درسخوان کلاس کپی می شود، امتحان های میان ترم و جزوه های ناقصی که یکی دو شب مانده به امتحان تازه کامل می شوند. سلف و سر و صداهایش، شلوغی و طعم ناخوشایند غذاها که به زور سالاد و ماست هم از گلویت پایین نمی رود. در تکاپوی این روزها که هستی، مدام از ترم بالایی ها و فارغ التحصیل ها می شنوی که قدرش را بدان دیگر تکرار نمی شود، شانه بالا می اندازی که یعنی چه؟ عذاب امتحان ها و غذاهای بدمزه و بی خوابی ها و بدتر از همه کلاس های ساعت هفت ونیم صبح مثلا چه لذتی دارد ؟که بخواهم دوباره تکرار شوند؟ حالا ما هم می گوییم قدرش را بدان دیگر تکرار نمی شود و به پاس این تلاشت و این راه ارزشمندی که در آن هستی امروز را به یادت هستیم. روزی که برای توست و خاطره شیرینش تا آخر عمر از ذهنت پاک نمی شود پس در این روزها برای خودت خاطره های خوب بساز و بخواه که اثرگذار باشی. همان قدر که دانشجوهای قبل از تو توانستند چنان اثر گذار باشند که کارشان با نام تو و همه دانشجوها در تقویم ثبت شود. ثبت روزی که قدرت و تاثیرتان را به همه نشان دهد.
تاریخچه و پیشینه روز دانشجو کاملا مشخص است و می‌توان این روز را از ابعاد مختلف نظیر استکبار ستیزی، آزادی خواهی و استبدادستیزی برسی کرد. اما قطعا مهم‌ترین بعد آن مطالبه گری جنبش دانشجویی است.
در آن روزگار این مطالبه به خاطر سفر و اعطا دکترا افتخاری به رئیس جمهور وقت امریکا پیش می‌اید و آن هزینه که دانشجویان بابت مطالبه خود می‌پردازند و سه تن از دانشجویان به شهادت میرسند به سند افتخار جنبش دانشجویی بدل میشود و روز دانشجو نامیده میشود.
دانشگاهی که باید سمبل آزادی و گفتگو باشد، امروز به مجموعه‌ای از داربست‌ها و حصارهایی تبدیل شده است که سعی دارند میان نسل آینده انقلاب با فردی که قرار بود نوکر ملت باشد، فاصله انداخته و با برگزاری مراسمی فرمایشی صدای دانشجویان را خفه کنند تا مبادا انتقادشان ، خاطر شریف جناب رئیس جمهور را مکدر سازد.
خرداد امسال بود که آقای روحانی با حمله به رقیب انتخاباتی خود می‌گفت اگر بعضی‌ها قدرت یابند در خیابان‌ها دیوار می‌کشند، ولی خود آنها امروز محوطه دانشگاه سیستان و بلوچستان را دیوارکشی و نرده کشی کرده‌اند و بین نرده‌ها را طوری پوشانده اند که حتی دانشجویان هم نتوانند شخص رئیس جمهور را در دانشگاه ببینند. اما ظاهرا پس از انتخابات ریاست جمهوری، خیال آقای روحانی راحت شده و دیگر نیازی ندارد که خود را در بوته نقد دانشجویان قرار دهد.
نحوه برگزاری جلسه فرمایشی آقای روحانی در دانشگاه سیستان و بلوچستان را اهانت به بیش از ۴ میلیون دانشجو می‌دانیم. این که به بزرگترین بخش‌های جریان دانشجویی که منتقد عملکرد ضعیف دولت هستند، تریبون داده نشود، نهایت بی‌تدبیری و تنگ نظری را نشان می دهد.
نکته دیگر که باعث شده است تا رئیس جمهور به دور از منتقدان و در حاشیه یک سفر استانی در مراسم روز دانشجو شرکت کند، فرار از پاسخ و نقد مسائل زلزله کرمانشاه است، نقطه‌ای دور از کرمانشاه و جایی که کمتر کسی از نزدیک آن شرایط زلزله زدگان را دیده باشد. گویا آقای روحانی فراموش کرده که تاریخ بیانگر بسیاری از مسائل خواهد بود.
