به گزارش
چهاربهاران، ایجاد منطقه آزاد تجاری در منطقه سیستان طرحی است که ابتدای امسال و پس از سفر رئیس‌جمهور برای توسعه منطقه به یک مطالبه عمومی تبدیل شد؛ مردم سیستان که نزدیک به 15 سال در محرومیت و خشکسالی قرار دارند و بسیاری از آنها نیز به دلیل بیکاری از این منطقه مهاجرت کرده‌اند؛ اجرای این طرح را مرهمی برای بخشی از مشکلاتشان می‌دانند و فارغ از تصویب یا عدم تصویب ومراحلی که باید طی کند باید به نکات مهمتری در این زمینه پرداخت.
تجربه بیست وسه ساله ایجاد منطقه آزاد تجاری صنعتی چابهار در جنوب استان می تواند به مسئولین در زمینه استفاده از تجارب گذشته و تلاش برای عدم تکرار برخی نکات منفی که این مناطق نه تنها در تحقق اهداف پیش‌بینی شده برای خود موفق نبوده‌اند بلکه زمینه بروز برخی مفاسد اقتصادی را در کشور فراهم کرده‌اند می تواند در منطقه سیستان کمک شایانی کند.
منطقه آزادی که پس از بیست سال زیرساخت ندارد
یکی از بزرگترین چالشهای پیش روی منطقه آزاد پس از گذشت دو دهه نبود زیرساختهای لازم در منطقه و پسکران از جمله فرودگاه اختصاصی، راه آهن، جاده ترانزیتی، اسکله اختصاصی مجهز با قابلیت پهلوگیری کشتی های مگاپورت است.
اگر مسئله تحریمها را فاکتور بگیریم موارد فوق واقعیتهای اقتصادی است که چالشهای متعددی برای جذب سرمایه گذاری ایجاد کرده است.
تامین بودجه مناطق آزاد از محل واردات کالا یکی از نقصهای بزرگی است که رویه واردات بی رویه را برای درآمد بیشتر مناطق آزاد را روز به روز تشدید می کند؛ از این رو هر ساله شاهد افزایش بیشتر واردات کالا برای درآمد بیشتر در منطقه آزاد چابهار هستیم، مسئله ای که در سال اقتصاد مقاومتی مشکلاتی اساسی برای تولید داخلی به وجود آورده است.
از طلای امارات تا واردات گردوی امریکایی
واردات بی رویه با ایجاد بازارچه های خرده فروشی تجار چینی و افغانی تکمیل شد مسئله بازار طلا ومشکلاتی که برای صنف طلافروشان داخل شهر به وجود آمد و بازار پارچه فروشان و اینک واردات گردوی امریکایی مسائلی است که همچنان گریبانگیر این منطقه شده است
توجه واقعیتهای اقتصادی یا کسب وجاهت سیاسی
حال باید به این پرسش پاسخ داد برای ایجاد منطقه آزاد سیستان باید به دنبال کسب وجاهت سیاسی بود یا عقلانیت اقتصادی؟
البته در صورت آسیب شناسی منطقه آزاد چابهار و رفع آن در منطقه آزاد احتمالی در سیستان و داشتن برنامه برای ایجاد کسب وکار و طرح های اقتصادی توجیهی متناسب با موقعیت جغرافیایی منطقه و حمایت از پروژه های کارآفرینی وتولدی داخلی به جای واردات می توانیم اثرات مثبت آن را بر سیستان زخم خورده از خشکسالی بیست ساله ببینیم.
متاسفانه در این مدت برخی به مردم این گونه القا نموده‌اند که با ایجاد منطقه آزاد، اوضاع اقتصادی و معیشتی آنان متحول می‌گردد، در صورتی که با بررسی وضعیت منطقه آزاد جنوب استان آیا چنین برداشتی حاصل نمی‌شود؛ با نگاهی به منطقه آزاد تجاری چابهار و حاشیه نشینی 50 درصد مردم در این شهرستان آیا مردم مناطق فقیرنشین، خانواده‌های کم برخوردار امتیازی از منطقه آزاد بودن گرفته اند.
اگر قرار بود مرور زمان به بهبود وضعیت این منطقه کمکی کند، آیا ۱۲ تا ۲۰ سال فرصت مناسبی برای بهبود وضعیت منطقه فعلی کافی نبود؟ عملکرد ضعیف مناطق آزاد موجود و نبود زیرساخت لازم، موجب گسترش واردات بی رویه، قاچاق و بیکاری مردم بومی شده است.
با توجه به تمامی این موضوعات، بحثی که در حال حاضر حائز اهمیت است هیچ گونه کارنامه مثبتی از عملکرد مناطق آزاد کشور در دست نداریم، علی رغم عدم وجود شفافیت های اقتصادی این مناطق و مشکلات متعددی که این مناطق برای اقتصاد کشور ایجاد کرده اند، آیا افزایش مناطق آزاد به نفع کشور و مردم آن منطقه است؟
انتهای پیام/
