به گزارش
چهاربهاران، چطور می شود دو بازیکنی که تابعیت رسمی جمهوری اسلامی ایران را دارند و در تیم ملی فوتبال کشور حضور داشته و حتی یکی از آنها سابقه بستن کاپیتانی تیم ملی را نیز با خود یدک میکشد نسبت به تعهد ملی و اعتقادی کشور غفلت کرده و پیامدهای منفی این حماقت را نادیده گرفته اند؟!
در اظهار نظری وقیحانه مطرح شده است به هرحال این دو بازیکن بنا به تعهد خود نسبت به تیم باشگاهی شان مجبور به حضور در این بازی شده اند.
آیا این دو بازیکن فراموش کرده اند که قبل از ایجاد هرگونه قرارداد و دادن تعهدی به باشگاه، نسبت به قوانین رسمی ملی و حقوقی کشور خود متعهد هستند؟
فارغ از مسائل حقوقی که مشخصا ارتکاب به اشتباه شده اند مگر نه این است که طبق فرهنگ غنی ایرانی، پهلوانی و رعايت اخلاق در ورزش مقدم بر قهرمانی و برتری جویی است؟ چطور این دو بازيکن، سهل اندیشانه و خارج از اخلاق حقیقی ورزشی، نسبت به ملت مظلوم فلسطین و هزاران هزار شهیدی که در راه مقابله با اشاعه ظلم و ظالم به سرکردگی رژیم منحوس صهیونیستی بی توجه شده اند؟
این درحالی است که بسیاری از بازیکنان جهان که حتی مسلمان نیستند و از لحاظ حقوقی نیز هیچ محدودیتی درقبال قرار گرفتن در مقابل نمایندگان رژیم صهیونیستی ندارند اما به پیروی از اخلاق و وجدان انسانی از این اقدام سر باز میزنند.
این دو بازیکن باید پاسخ دهند مگر مشاهده نمی کردند که بسیاری از ورزشکاران متعهد کشورمان و حتی برخی ورزشکاران کشورهای دیگر برای حمایت از ملت مظلوم و آواره فلسطین و انزجار از رژیم ظالم و متجاوز منطقه یعنی اسرائیل خبیث با روحیه ای پهلوانانه و با افتخار حتی از مدال ها و منصب های قهرمانی جهانی خود نیز می گذشتند؟
قدر مسلّم اقدام این دو بازیکن به عنوان شهروندان ایرانی و عضویت در تیم ملی فوتبال ایران از لحاظ حقوقی و البته اخلاقا به شدت محکوم هست چرا که چارچوب شکنی این دو بازیکن در عرصه سیاست بین الملل نیز بی هزینه برای کشور نخواهد بود همچنان که رژیم اشغالگر قدس نیز علنا به تشویق و حمایت از این اقدام پرداخت.
مرتضی دهقان- فعال دانشجویی
انتهای پیام/
