به گزارش
چهاربهاران، صنایع دستی چکیده و ثمره ذوق و هنر هنرمندان و صنعتگرانی است که با دستان پرتوان شان روح و جان فرهنگ و هنر به یادگار مانده از نیاکان خویش را جاودانه می‌سازند.
صنایع دستی سیستان و بلوچستان نماد فرهنگ اصیل و تاریخ کهن و هنر بی‌مثال مردم این سزمین اسطوره‌ای است، گوهرِ پاکیزه و قیمتیِ مردمی که نه به وسیله صنعت که به دستِ پرتوان صنعتگران، هنرمندان و بافندگان این دیار کهن تولید شده، گوهری پاکیزه که برآمده از رنجِ آدمیزاد است.
سیستان و بلوچستان دارای صنایع دستی متنوع و جذاب بی‌نظیری است که حاصل ذوق و خلاقیت ذهن و دستان توانای زنان و مردان هنرمند این خطه است و از جایگاه ویژه‌ای در میان مردم و به ویژه اقوام و عشایر برخوردار و پاسخگوی همه سلیقه‌ها است و جذابیت‌های خاص آنها سبب شده تقریباً هیچ مسافری از این استان دست خالی بر نگردد.
از آنجایی که صنایع دستی در نگاهی اساسی رنگ و بویی قومی و منطقه‌ای دارد، مواد اولیه ساخت آن نیز بیشتر مواد موجود در طبیعت اطراف است و سیستان و بلوچستان با تنوع جغرافیایی خاص و کثرت اقوام و مذاهب، نمود زیبایی از گنج‌های صنایع دستی است به طوری که شمال آن با آب و هوای گرم و خشک، مرکز با کوهستانی بودن و مناطق جنوبی استان با توجه به گرما و شرجی هوا هر یک صنایع دستی مخصوص خود را دارند.
نقوش به کار رفته بر روی آثار هنری سیستان و بلوچستان از دیرباز تاکنون توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب کرده و همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است.
**معرفی صنایع دستی سیستان و بلوچستان
اقتصاد و معیشت مردم این استان از دیرباز برپایه اقتصاد کشاورزی و دامداری استوار بوده و به همین سبب مردم اغلب به صورت خودکفا زندگی می‌کنند.
زنان سیستانی و بلوچ بانوانی صبور، بردبار و با ذوقی سرشار و دستانی توانا بیشتر وسایل خانه را خود در زیباترین شکل درست می‌کنند و از تهیه پارچه، دوخت و تزئین پوشاک و بافت نفیس‌ترین نقوش بر فرش، گلیم و جاجیم و از خاک و گل آثار زیبایی خلق می‌کنند که از دوران باستان تاکنون ادامه داشته و همه و همه نشانگر هنر ناشناخته زنان سیستان و بلوچستان است.
باستانشناسان با گشودن هر گور در گورستان ۵ هزار ساله شهرسوخته و قبرستان هفت هزار ساله اسپیدژ ظروف زیبای سفالینی را کشف می‌کنند که ذوق و سلیقه زنان و مردان دوران باستان آنان را به وجد و حیرت وا می‌دارد و با افتخار به جهانیان نشان می‌دهند که نیاکانشان این چنین خلاقانه هنر و فرهنگ خویش را ماندگار کرده و در کنار اجساد مردگان شان برای نسل‌های چندین هزار سال بعد از خود به یادگار گذاشته‌اند تا پیوندی بین نسل‌های گذشته و حال ایجاد کنند.
صنایع دستی در این خطه از ایران عزیز که از دوران باستان تاکنون تداوم داشته و همچنان اصالت خود را حفظ کرده از ارزش و جایگاه خاصی برخوردار است بگونه ای که در هر خانه‌ای نشانی از این صنعت هنرمندانه همچون سوزندوزی، قالی بافی، سفالگری، گلدوزی و دهها اثر دیگر یافت می‌شود و نه تنها زنان بلکه حتی مردان نیز در خلق این آثار زیبا نقش دارند.
مردان این سرزمین پرافتخار با فرهنگی غنی در کنار زنان هنرمند و خلاق خویش به فراخور فرصت‌های پیش آمده، به تهیه مصالح و ابزار و مواد اولیه صنایع دستی می‌پردازند تا در این کارهای دستی نیز شریک و یاور همسرانشان باشند.
اگر در کلپورگان نقش بر سفالی زده می‌شود و یا زنی هنرمند در چانف با نخ و سوزن آثار زیبایی خلق می‌کند جان و دل خویش را بر سفال و پارچه نقش زده است.
**سوزندوزی؛ هنر شگفت انگیز دستان خلاق زنان هنرمند بلوچ و سیستانی
یکی از هنرهای بسیار زیبای مردم این سرزمین اسطوره‌ای سوزندوزی است که یکی از اصیل‌ترین و زیباترین صنایع دستی کشور به شمار می‌آید و به مدد دستان توانا و فکر خلاق زنان هنرمند بلوچ و سیستانی بر عرصه پارچه جاودان می‌شود بطوری که مردم دنیا بلوچستان را به هنر سوزندوزی می‌شناسند.
این هنر در بلوچستان پیشینه‌ای دراز دارد و تقریباً تمام دختران و زنان بلوچ از کودکی تا میانسالی و حتی کهنسالی دست اندر کار آن به حساب می‌آیند و آن را میراث و وصیت پدران و مادران خویش می‌دانند.
هنر سوزن دوزی با نقش گل‌ها، بوته‌ها و ترکیب رنگ‌ها مهمترین زیور لباس زنان بلوچ است.
رومیزی، سجاده، کوسن، روتختی، جانماز، سفره عقد، اشارپ، پشتی و مانند آن از انواع محصولات سوزندوزی هستند.
اسپکه، بمپور، فنوج، ایرانشهر، پیپ، مته سنگ، چانف نیکشهر، روستاهای ای رندگان و مارندگان خاش، جالق، سوران، گُشت، کله گان سراوان و زاهدان عمده ترین مراکز سوزندوزی سیستان و بلوچستان هستند.
**خامه دوزی یا خُمک دوزی
خامک دوزی یا خمک دوزی واژه محلی خامه دوزی است که سفید دوزی نیز نامیده می‌شود و یکی دیگر از صنایع دستی سیستان و بلوچستان است.
تاریخ و قدمت هنر خامه دوزی را می‌توان با زمان ظهور ابریشم در سیستان مصادف دانست و آنچه که به تحقیق مشخص شده این است که در نخستین نوشته‌های اسلامی، سیستان مکان تولید بهترین بافته‌های ابریشمی و پشمی توصیف شده و با داشتن باغ‌های فراوان توت یکی از بزرگترین مراکز تولید ابریشم بوده است.
منابع تاریخی از وجود کارگاه‌های تولید پیله و ابریشم در روستای چلنگ زابل حتی در حدود ۱۰۰ سال پیش خبر می‌دهند.
اوج این هنر را می‌توان به دوران اشکانی و ساسانی نسبت داد.
دلیل خواندن این هنر ظریف و زیبای اصیل سیستانی به این نام این است که در گذشته ابریشم بدون هیچ‌گونه پرداختی از قبیل رنگرزی و پخت و پز یا سفیدکاری و در واقع به صورت خام استفاده می شده است به همین سبب به آن خمک دوزی می‌گویند.
خامه دوزی یا خمک دوزی در اصل همان سوزندوزی است که در آن از نخ ابریشم استفاده می‌شود.
خامه دوزی در حال حاضر فقط در روستاهای زابل به حد کامل رواج دارد و نقوش آن بیشتر متشکل از خطوط منحنی گردان است و به منظور تزئین جانماز، سجاده، پیش سینه لباس، عرقچین، جلیقه، رومیزی، روتختی، سفره، کوسن و غیره از آن استفاده می‌شود.
**سیاه دوزی، نوعی دیگر از سوزندوزی
نوع دیگر سوزندوزی در سیستان سیاه دوزی است که این نوع دوخت برای تزئین پیش سینه و سرآستین لباس به کار می‌رود و تنها از نخ سیاه رنگ که معمولاً ابریشمی است استفاده می‌شود.
در سیاه دوزی با دوخت دندان موشی به هم چسبیده نقش‌هایی را به شکل مثلث بر روی لباس می‌دوزند و بین این دندان موشی ها گاهی از دوخت زنجیره استفاده می‌شود.
**پریوار دوزی
این نوع دوخت که پلیوار نیز نامیده می‌شود، نوعی گلدوزی بر روی پارچه است که مواد اولیه و ابزار کار مانند سایر رشته‌های سوزندوزی، نخ، پارچه و سوزن است.
دوخت مستقیماً بر روی لباس انجام می‌شود و مانند سوزندوزی بلوچی به پارچه‌ای با تارو پود منظم و عمود برهم نیازی نیست.
پریوار بیشتر بر روی حاشیه روسری و اشارپ زنان بلوچ بکار می‌رود و در بعضی مناطق مانند ای رندگان بر روی لباس در قسمت پیش سینه، سرشلوار و دور آستین دوخته می‌شود.
این هنر در میان اهالی بومی رایج است و در روستاهای سراوان و ایرانشهر به کار می‌رود.
همچنین در روستاهای چانف، شگیم و برخی روستاهای جنوب بلوچستان با استفاده از نخ ابریشم بر روی کلاه، عرقچین، سرمه دان، بازوبند، جلد دعا و مانند آن گلدوزی می‌کنند.
** حصیربافی
هنر حصیربافی هنری با پیشینه‌ای به درازای شهر سوخته و دریاچه هامون که جایگاهی ویژه در زندگی مردمان سیستان و بلوچستان دارد.
هنر حصیربافی در سیستان و بلوچستان، یکی از صنایع دستی اصیل و بومی است و مواد اولیه آن طبیعی و به شیوه کاملاً سنتی توسط زنان سیستانی و بلوچ تولید می‌شود.
حصیربافی در منطقه سیستان با گویش خولک بافی و در بلوچستان با گویش تگرد تلفظ می‌شود که از نظر مواد اولیه تفاوت زیادی باهم دارند.
پرده، سایه بان و توتن (نوعی قایق حصیری) از محصولات تولیدی حصیربافی سیستان است که از نی و لوخ نیزار تالاب هامون تهیه می‌شود و روپگ (جارو)، پروند (زیرانداز)، سفت (جانماز)، کچو (خورجین) و کپات (سبد کوچک) از محصولات تولیدی حصیربافی بلوچستان است که از شاخ و برگ نخل خرما تهیه می‌شود.
مناطق تولید حصیربافی سیستان در زابل و روستاهای حاشیه کوه خواجه و در بلوچستان شهرهای نیکشهر، سراوان، سرباز و قصرقند است.
**زیورآلات سنتی سیستان و بلوچستان
طلا فلزی جاودان و درخشنده است که اهمیت زیادی در زندگی بشر داشته و اغلب برای خودآرایی و گاه ریشه مذهبی دارد و به عنوان بخشی از بهای عروسی از طرف خانواده داماد به عروس هدیه داده می‌شود.
وجود کوره‌های ذوب فلز در سیستان و بلوچستان شاید قدیمی ترین کوره‌های ذوب فلز در جهان باشد که نشان از قدمت هنر فلز سازی در این منطقه دارد.
هنر زیورآلات سنتی در این منطقه آمیزه ای از هنر میناکاری، مرصع کاری، مشبک کاری، منبت کاری و کنده کاری است.
این هنر دارای تنوع بی‌نظیر بیش از ۵۰ گونه مختلف است که می‌توان از انواع آن به در (گوشواره)، چوری (النگو)، سربند، کپگو (گردن بند) و تاسنی (سنجاق سینه) اشاره کرد.
**سکه دوزی
این هنر به دلیل مصارف تزئینی و زینتی پس از سوزن دوزی جایگاه ویژه ای در بین مردم به ویژه مسافران و گردشگران دارد.
در این هنر از مواد و مصالحی مانند آئینه‌های ریز و درشت، پولک، منجوق و مروارید، خرمهره، دکمه صدفی، نوار یراق، پارچه، سکه و صدف استفاده می‌شود و بیشتر در جشن‌ها و ازدواج‌ها استفاده می‌شود.
سکه دوزی و آینه دوزی در جهیزیه اغلب دختران سیستان و بلوچستان دیده می‌شود.
تنوع و نوآوری در این هنر بسیار زیاد است و به صورت دیوارکوب نیز از این هنر زیبا استفاده می‌شود.
**گلیم بافی
گلیم بافی از دیگر رشته‌های مهم صنایع دستی در سیستان و بلوچستان است که تاریخچه آن به زمان ورود سکاها به منطقه سیستان باز می‌گردد.
گلیم بیشتر توسط زنان چادرنشین و دامدار که از پشم دام‌های خود به عنوان مواد اولیه بهره می‌برند، بافته می‌شود.
نقش‌های گلیم سیستان به صورت هندسی، ذهنی و راه راه برگرفته از محیط اطراف است.
رنگ‌های استفاده شده در گلیم‌های سیستان و بلوچستان معمولاً تیره است که همین امر باعث شده تا گلیم این منطقه از مناطق دیگر کشور متمایز باشد.
از گلیم به عنوان زیرانداز، پشتی، سفره آرد و نان، خورجین و کیسه‌های نمک استفاده و برای تزئین آن از خرمهره، صدف، سکه، منگوله و سنگ‌های زینتی استفاده می‌شود.
**سفال و سفالگری
سفالگری نیز از آن دست هنرهای قدیمی است که در سیستان و بلوچستان رواج دارد و برای درستی این ادعا می‌توان سفال‌های کشف شده در شهر سوخته را مصداق قرار دهیم.
روستای کلپورگان مهمترین مرکز تولید سفال است که قدمتش در این هنر به پنج الی هفت هزار سال می‌رسد.
زنان بلوچ، سفال‌ها را با دست می‌سازند و از چرخ سفالگری استفاده نمی‌کنند و برای تزئین کردن سطح سفال‌ها از ترکیب آب و تیتوک (سنگی که از کوه بی رک در نزدیکی محل بدست می‌آورند) استفاده می‌کنند، بعد با یک تکه چوب نازک ِ خرمای وحشی، روی سفال طرح و نقش می‌زنند.
رنگ نقش‌ها قبل از پخت سفال قهوه‌ای ِ متمایل به قرمز است و پس از حرارت دیدن سیاه رنگ می‌شود.
در حال حاضر در کلپورگان سراوان، هلونچکان نیکشهر و روستای کوه میتک سرباز سفالگری می‌کنند.
از محصولات سفالی می‌توان به کاسه، بشقاب، قندان، قوری، گلدان، سینی، کوزه، چلیم وغیره اشاره کرد.
روستای کلپورگان در بخش مرکزی شهرستان سراوان استان سیستان و بلوچستان واقع شده است و در هفتم مهر ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۴۷۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده و در سازمان یونسکو نیز به عنوان تنها موزه زنده سفال جهان به ثبت رسیده است.
** پای صحبت کار آفرینان و هنرمندان صنایع دستی و گلایه از نداشتن بیمه و دیگر مشکلات
یکی از کارآفرینان برتر در رشته سوزندوزی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: دانش آموخته رشته گرافیک و طراحی لباس و از سال ۸۵ به صورت حرفه‌ای در زمینه سوزندوزی فعالیت خودم را آغاز کردم و در حال حاضر رئیس هیئت مدیره شرکت تعاونی ۱۳۹۷ سوزن دوزی بلوچ در زاهدان هستم.
سارا قادری گفت: با دانشگاه جامع علمی کاربردی در زمینه صنایع دستی همکاری دارم و سوزن دوزی سیستان و بلوچستان را با کارهای روز و مدرنیته تلفیق می‌کنم.
وی در زمینه تأمین مواد اولیه و فروش محصولات سوزن دوزی افزود: تهیه مواد اولیه در حال حاضر بسیار سخت است زیرا از طریق دلالان و با قیمت بالا به دست ما می‌رسد.
این کارآفرین برتر ادامه داد: محصول تولیدی در استان با همکاری میراث فرهنگی در نمایشگاه‌ها و در خارج از سیستان و بلوچستان نیز از طریق نمایشگاه‌ها، فروشگاه‌ها و مزون ها در معرض دید عموم قرار گرفته و به فروش می رسند.
وی گفت: تا قبل از سال محصولات سوزن دوزی به کشورهای دیگر نیز صادر می‌شد اما در حال حاضر به دلیل تحریم‌ها این امر امکانپذیر نیست.
قادری در خصوص بیمه نیز اظهار داشت: در گذشته بیمه بودم اما به دلیل اینکه یک روز دیرتر حق بیمه را واریز کردم بیمه‌ام قطع شده و در حال حاضر کسی پاسخگو نیست.
وی با بیان اینکه تکلیف چند سال بیمه پرداخت شده‌اش نیز معلوم نیست، گفت: از مسئولین میراث فرهنگی درخواست دارم در زمینه بیمه هنرمندان اقداماتی را انجام دهند.
قادری کارآفرین برتر سیستان و بلوچستان است که با دانشگاه جامع علمی - کاربردی همکاری دارد و طرح اشتغالزایی مشاغل خانگی با کمترین هزینه را ارائه کرده که در جشنواره ملی حرکت لوح تقدیر دریافت کرده است.
کار آفرین برتر دیگر که در زمینه سکه دوزی فعالیت دارد، در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: از سال ۷۶ در کلاس‌های فنی و حرفه‌ای شرکت کردم و از سال ۸۴ با در دست داشتن مدرک مدیریت و مربیگری با اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری همکاری خود را در زمینه سکه دوزی، خامک دوزی، سوزن دوزی طراحی و تولید آغاز کردم.
فاطمه لطفی گفت: هم اینک کارآفرین روستایی و پشتیبان صنایع دستی در زاهدان هستم و یک کارگاه در روستای منزل آب دارم که ۲۵ نفر به صورت مستقیم در آنجا مشغول به کار هستند.
وی افزود: اکنون قیمت مواد اولیه بسیار بالا رفته که این خود مشکلات زیادی را به وجود آورده است.
این کارآفرین برتر ادامه داد: بیشترین زحمت را دوزندگانی برعهده دارند که با جان و دل کار می‌کنند و ساعت‌ها زحمت می کشند تا هنری زیبا خلق کنند، اما متأسفانه بیشترین سود نصیب دلالان می‌شود.
وی گفت: اگر سازمان‌ها مستقیماً از خود ما خرید کنند کمتر دچار مشکل خواهیم شد و دست دلالان نیز از این بازار کوتاه می‌شود.
لطفی درباره فروش محصولات در داخل استان نیز بیان کرد: در سیستان و بلوچستان جایی برای فروش محصولات نداریم و باید میراث فرهنگی امکاناتی را در اختیار هنرمندان استان قرار دهد و بازارچه‌های دائمی راه اندازی کند تا بتوانیم محصولاتمان را به فروش برسانیم.
وی گفت: تعدادی از ادارات نیز قول مساعدت داده‌اند تا محصولات صنایع دستی سیستان و بلوچستان را در نمایشگاه‌های دائمی خارج از استان ارائه دهند.
این هنرمند سکه روزی در خصوص بیمه افزود: ۱۱ سال بیمه قالی بافی بودم اما از پنج سال پیش به علت اینکه چندروزی دیرتر حق بیمه را واریز کردم، بیمه‌ام قطع شده و در حال حاضر با وجود مشکلات فراوان بیمه هم نیستم که امیدوارم هرچه زودتر این مشکل از سوی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان حل شود.
**شناسنامه دار کردن صنعتگران سیستان و بلوچستان در آینده‌ای نزدیک
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان به مناسبت روز جهانی صنایع دستی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این استان ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های بسیار زیادی در زمینه صنایع دستی سوزن دوزی، خامه دوزی، سکه دوزی، سفال، سنگ‌های تزئینی و قیمتی، حصیربافی و غیره دارد.
علیرضا جلالزایی گفت: پس از جهانی شدن روستای کلپورگان اکنون در حال آماده سازی روستای تنگه سرحه به عنوان روستای ملی حصیربافی هستیم و پرونده آن آماده و ارسال شده که تیرماه جلسه برگزار خواهد شد تا این روستا را به عنوان روستای ملی حصیر بافی که یکی از صنایع دستی خوب مردم بلوچستان است به ثبت برسانیم و اگر این اتفاق رخ دهد تأثیر بسیار خوبی در روند صنایع دستی سیستان و بلوچستان دارد که بعد بتوانیم پرونده جهانی شدن آن را آماده کنیم که البته این امر پروسه خاصی دارد.
وی افزود: امیدواریم بتوانیم ایرانشهر را نیز به عنوان شهر جهانی سوزن دوزی در آینده معرفی کنیم همانگونه که کلپورگان را به عنوان شهر ملی سفال یا سفالگری ثبت کردیم و بعد دهکده سفال کلپورگان ثبت جهانی شد.
مدیرکل میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری ادامه داد: صنایع دستی این استان قابلیت خوبی دارند و درتلاشیم در بخش‌های مختلف روی جهانی شدن این آثار کار کنیم منتها این امر نیازمند همکاری‌های بسیاری است.
وی بیان کرد: ۵۱ درصد جمعیت روستانشین سیستان و بلوچستان موید این نکته است که ظرفیت‌های بسیاری در بحث صنایع دستی وجود دارد که نهفته است و باید شکوفا شوند و اداره کل میراث فرهنگی این مهم را پیگیری خواهد کرد تا به سرانجام برسد.
جلالزایی گفت: سه اثر از سیستان و بلوچستان سال گذشته مهر اصالت یونسکو دریافت کردند که ۲ اثر مربوط به سوزن دوزی بلوچستان و یک اثر مربوط به خامه دوزی سیستان بوده است.
وی افزود: یکی از وظایف این اداره کل شناسنامه دار کردن صنعتگران استان است که بدانیم چه تعداد صنعتگر کار می‌کنند اما به دلیل اینکه در حال حاضر صنایع دستی به بیشتر خانه‌ها راه یافته و جزو سفره معیشتی مردم شده بطوریکه به عنوان مثال اعضای هفت نفره یک خانواده همه مشغول کار صنایع دستی هستند که برای این مهم باید سرشماری کاملی انجام شود.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان اظهار داشت: یک تفاهمنامه و موافقت نامه با معاونت ریاست جمهوری و ریاست عالی سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری در بحث بیمه صنعتگران و امور مربوط به آنان انجام شده و دستگاه‌های ذیربط پیگیری کردند تا صنعتگران بتوانند از این مهم بهره ببرند و بیمه شوند که این امر از طریق جراید و رسانه‌ها به اطلاع صنعتگران خواهد رسید.
وی گفت: هم اینک آمار دقیق از صنعتگران بیمه شده وجود ندارد اما در حال سرشماری این امر هستیم که تا چند روز دیگر تکمیل می‌شود و به صورت کامل می‌توانیم اعلام کنیم که چند صنعتگر تحت پوشش بیمه داریم.
جلالزایی افزود: برای فروش محصولات صنعتگران در داخل و خارج از کشور نیز نمایشگاه‌های خارجی را رصد می‌کنیم و بسته به نوع نمایشگاه و هدفی که از برگزاری نمایشگاه خارجی وجود دارد و تعداد شرکت کنندگانی که می‌توانند به تناسب ظرفیت نمایشگاه شرکت کنند از صنعتگران دعوت می‌کنیم تا در صورت امکان در نمایشگاه‌ها حضور یابند.
وی ادامه داد: نمایشگاه‌های کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و کشورهای اروپایی به محصولات سوزن دوزی سیستان و بلوچستان، سکه دوزی، خامه دوزی و صنعت سفال علاقه بسیار دارند.
وی گفت: فراخوان‌های نمایشگاه‌های داخلی و بخصوص خارجی همه در سایت اداره کل است و تمامی صنعتگران می‌توانند با ورود به سایت این امر را رصد کنند و از آن بهره ببرند و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نقش تکمیلی این موضوع را که وظیفه ذاتی آن است، بر عهده دارد.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سیستان و بلوچستان به بازارچه‌های صنایع دستی در استان اشاره و بیان کرد: یکی از کارهای بسیار خوبی که این اداره کل بر حسب وظیفه ذاتی انجام می‌دهد برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی است که به شکل بسیار خوبی این مهم را رصد کرده و در حال انجام است.
وی افزود: بازارچه‌های صنایع دستی موقت به خصوص در ایام نوروز، ماه مبارک رمضان، یلدا و مناسبت‌های مختلف در استان برگزار می‌شوند که استقبال بسیار خوبی از آنها صورت می‌گیرد.
وی گفت: در ایام نوروز امسال بالغ بر ۶۰ بازارچه صنایع دستی در سیستان و بلوچستان برپا شد و هم اینک نیز در کاخ موزه نیاوران چند صنعتگر از این استان آثار خود را به نمایش گذاشته‌اند.
جلالزایی اظهار داشت: امیدواریم بتوانیم تا ۲ ماه آینده یک یا ۲ بازارچه دائمی صنایع دستی هم در سیستان و هم در بلوچستان دایر کنیم که به عنوان یک مکان دائمی برای فروش محصولات صنایع دستی فعال باشند.
وی گفت: برای آموزش صنایع دستی سال گذشته بالغ بر ۵۰۰ طرح مشاغل خانگی به بانک‌ها ارائه دادیم که برای مناطق شهری حدود سه میلیارد تومان وام از طریق بانک‌های عامل پرداخت شده و همچنین برای مشاغل روستایی ۶ تا هفت میلیارد تومان وام اختصاص یافت که تقریباً ۱۲ هزار نفر در سامانه ثبت نام و چهار هزارو ۳۰۰ نفر توانستند وام دریافت کنند.
مدیرکل میراث فرهنگی ادامه داد: در سال جدید نیز این امر با یک بازه زمانی مشخص و کیفیت بهتری انجام می‌شود.
وی بیان کرد: سال گذشته کلاس‌های مختلفی در زمینه آموزش صنایع دستی برگزار شد که مورد استقبال صنعتگران قرار گرفت و امسال نیز در حال انجام است که به عنوان مثال رشته‌هایی که منسوخ شده بود مانند آهنگری سنتی را دوباره احیا کردیم و دوره‌هایی را گذاشتیم که به این رویکرد ادامه دهند.
جلالزایی گفت: اعتقاد داریم که آموزش مقدمه‌ای برای ورود مشاغل به بازار هدف است زیرا تا آموزش نباشد اشتغال نیست و اگر اشتغال نباشد بازاری وجود ندارد و رونق و تولید هم با آموزش خواهد بود که به یقین اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در تمامی حوزه‌ها آموزش‌های لازم را به کسانی که در مجموعه حیطه اختیاراتش است انجام می‌دهد و تقویت می‌کند.
وی همچنین افزود: برپایی نمایشگاه‌های صنایع دستی در شهرستان‌های استان و گردهمایی با صنعتگران نواحی مختلف سیستان و بلوچستان در زمینه کارهای صورت گرفته ازجمله برنامه‌های این اداره کل در هفته صنایع دستی است.
انتهای پیام/
