به گزارش
چهاربهاران، عدم اعتقاد دولت وقت جمهوری اسلامی به وجود تهدیدات نظامی و بی توجهی اش نسبت به نیروهای نظامی کشورمان از یک سو و ترغیب و حمایت های نالی و تسلیحاتی و نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی و دیگر کشورهای غربی و اروپایی از عراق بعث به سرکردگی صدام حسین تکریتی از سوی دیگر؛ باعث شد تا عراق را در سودای الحاق کشور ایران به نقشه جغرافیایی خود بیاندازد! و عراق رسما کمر بر تجاوز به مرزهای جمهوری اسلامی ببندد.
پیشروی این تجاوز از سوی رژیم بعث عراق درحالیکه تغذیه بی سابقه مالی و تسلیحاتی غرب و کشورهای مرتجع منطقه من جمله رژیم سعودی را پشت خود میدید بسیار ناچیزتر از آمال اولیه صدام حسین بود و آنها خود را با سد محکمی از مدافعان سپاه و ارتش و البته نیروهای مردمی به نام بسیج که بشدت دل در گرو فتاوای امام خمینی (ره) داشتند روبرو دیدند و از آنجا بود که رویای واهى الحاق ایران به عراق، به رویای قابل دسترس الحاق بخشهای مهم و نفت خيز و استراتژیک ایران یعنی بندر خرمشهر و اروند رود(جهت اتصال به خلیج فارس) به عراق کاهش یافت!
از این طرف سرجمع نظرات مسئولان نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی دو نظر را میتوان در صدر نظراتي دانست که راهبردهای نظامی جمهوری اسلامی را برای اداره جنگ تعیین میکرد؛
یک طیف از نظامیان و سیاسیون معتقد به جنگ جنگ تا پیروزی نظامی و قطعی بر رژیم بعث صدام حسین بودند چرا که بعث را ظلمی نه تنها بر ملت ایران که حتی بر خود مردم عراق می دیدند و باور به ریشه کن کردن دشمن تجاوزگر داشتند.
و طیفی دیگر از دیپلمات ها و روحانیون سیاسی وقت کشور اعتقاد داشتند که ما بایدبا پیروزی در یک عملیات بزرگ نظامی، عراقی‌ها را وادار به میز مذاکره ای کنیم که خود در آن دست برآر را داشته باشیم دقیقا تفکری که صدام حسین نیز از همین طریق میخواست تا بخشهای دلخواه خود را از نقشه جغرافیایی ایران قیچی کند!
عملیات بزرگ بیت المقدس توسط نیروهای نظامی جمهوری اسلامی از این نظر بسیار مهم بود که اولا قدرت نظامی خود را بر قدرت نظامی دشمن دیکته کرد و ثانیا با آزاد سازی مناطق استراتژیک خرمشهر، هویزه و پادگان حمید و خارج کردن این برگ برنده از دست صدام که در مذاکرات سیاسی احتمالی آینده حتما برای سهم خواهی تعیین کننده بود امنیت بخشهای مهم دیگر همچون اهواز، حمیدیه و سوسنگرد نیز برقرار شد و مرز بین المللی پاسگاه طلائیه تا شلمچه تامین گشت.
با وجود اطلاع عراق از اهمیت منطقه غرب کارون و در راس آن شهر خرمشهر و در حالی که نیروهای عراقی مطمئن بودند که پس از عملیات فتح المبین فرماندهان نظامی ایران جهت انجام عملیات آزاد سازی خرمشهر مصمم هستند به همین دلیل به تقویت نیروهایشان در این شهر پرداختند اما نتوانستند جلوی اراده و ایمان ملت ایران بایستند و خرمشهر در عین ناباوری و برخلاف باور بزرگترین تحلیلگران نظامی وقت آزاد شد.
فتح خرمشهر طبق تحلیل های درستی که از قبل صورت گرفته بود باعث تحمیل برتری نظامی ایران بر عراق در ذهن حامیان غربی عراق و نظاره گران سیاسی جهان شد و بالتبع تحمیل اراده سیاسی جمهوری اسلامی بر متجاوز را نتیجه داد و عراق مهاجم را در ادامه مسیر چه در ميدان های جنگ و چه در روی میزهای مذاکره در لاک دفاعی عقب زد.
یادداشت دانشجویی؛ پوریا گوهرزادگان - کارشناسی ارشد علوم سیاسی
